کاروان «روایت حبیب» با «شب خاطره» به کار خود پایان داد
تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۶۹۰۰۷
کاروان فرهنگی هنری روایت حبیب حوزه هنری، پس از سه روز تلاش و اجراهای متنوع، با برگزاری شب خاطره به فعالیتهای خود در استان مازندران پایان داد. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، پایان بخش ویژه برنامههای کاروان «روایت حبیب» در این استان که از صبح 16 آذرماه با اجرای «قصههای خوب برای بچههای خوب» در سالن همایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان مازندران آغاز شد، جمعه 18 آذر با برگزاری شب خاطره پایان یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این رویداد فرهنگی هنری؛ آیتالله محمدباقر محمدی لائینی نماینده ولی فقیه در مازندران و جمعی از مدیران استانی، هنرمندان، خانواده شهدا و ایثارگران و همچنین تعدادی از مسوولان فرهنگی هنری استانهای همجوار شرکت داشتند.
به گفته مهدی معصومی رییس حوزه هنری مازندران برنامه شب خاطره در واقع مراسم اصلی کاروان "روایت حبیب" است و هدف از برگزاری این ویژه برنامهها پرداختن به اهداف انقلاب، اندیشه و آرمان سردار شهید حاج قاسم سلیمانی است.
وی با بیان اینکه زبان هنر بهترین ابزار برای جاری و ساری کردن محتوای ارزشی است، افزود: حضور کاروانهای فرهنگی هنری و اجرای برنامههایی از این دست در سطح استانها و شهرستانها یک گام اثرگذار در راستای شناساندن قهرمانان ملی و شخصیتهای فاخر است.
شهروندان ساروی با «سفیر روایت حبیب» همراه شدنددر دومین روز از اجرای کاروان «روایت حبیب» چه میگذرد؟سید مهدی ابطحی دبیر کاروان روایت حبیب حوزه هنری نیز در سخنانی اظهار داشت: این کاروان به تبیین مکتب سلیمانی با اجرای برنامههای هنری در تهران و 10 استان کشور میپردازد.
وی بیان کرد: این کاروان در دل مردم و برای مردم شاخصهای مکتب شهید سلیمانی را با زبان هنر بازگو میکند و شبکهای از توزیع محصولات هنری است که خیلی وقتها دیده نمیشوند اما با حضور در بین اقشار مختلف، این آثار هنری معرفی میشوند.
سردار سیاوش مسلمی فرمانده سپاه کربلا نیز در حاشیه این مراسم گفت: کاروان حبیب روایتی از جنس ولایتمداری و تصویری با عیار مناسب برای نسل سوم و چهارم است.
وی افزود: در این برنامه بخشی از زندگی حاج قاسم تعریف شده و کاری بدیع و تازه است و نیازمند کارهایی از این دست برای روایت خیلی از قهرمانان ملی به همین شیوایی و گویایی برای نسل جدید انقلاب هستیم.
شایان ذکر است؛ سرفصل برنامههای شب خاطره، قرائت قرآن مجید و اجرای زنده سرود جمهوری اسلامی ایران توسط رزم نوازان و همچنین صلوات خاصه امام رضا علیه السلام بود و با نقالی محمد معجونی و بیان خاطراتی از سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و شهید مدافع حرم محمد بلباسی توسط مفید اسماعیلی سراجی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس و دفاع از حرم ادامه یافت.
نمایشی با موضوع دلگویههای دختران حاج قاسم نیز توسط بانو رضوی یکی از هنرمندان نمایش مازندران به اجرا درآمد.
کتاب «برای زینأب» که شامل 71 خاطره از خانواده، دوستان و همرزمان شهید محمد بلباسی است و توسط زهرا اسلامی و فاطمه قنبری گردآوری شده است نیز در این برنامه معرفی شد.
همچنین دو قطعه موسیقایی با اجرای امیرحسین سمیعی به برنامههای این رویداد فرهنگی هنری، نشاط خاصی بخشید و در ادامه بسته رسانهای در خصوص فعالیتهای چند روزه کاروان روایت حبیب در مازندران و موشنگرافی راحله یگانه و کاظم قلینتاج در خصوص حادثه خانطومان از هنرمندان حوزه هنری مازندران نیز تقدیم حضار شد.
حبیبی کسبی نیز با قرائت اشعاری با محتوای حماسه و ایثار و همچنین شعری در وصف حضرت فاطمه زهرا سلام الله (با توجه به فرارسیدن ایام فاطمیه )؛ فضای برنامه را رنگ و روی دیگری بخشید.
در بخش دیگری از عصر خاطره روایت حبیب حسین بهرامی و سید محمود حسینی به بیان خاطراتی از سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی پرداختند و از ابعاد اجتماعی، حماسی، مردم داری، معنویت و اخلاق سردار دلها گفتند.
همچنین مالک سراج از هنرمندان تئاتر، تلویزیون و سینما نیز به اجرای نمایش کوتاه یک نفره با موضوع دفاع مقدس به زبان شعر و موسیقی پرداخت.
پایان بخش رویداد فرهنگی هنری یاد شده که با نمایش «سرباز» در فضای باز آغاز شد ارائه و معرفی تابلوی سیاه قلم چهرهی سردار شهید حاج قاسم سلیمانی بود که توسط نسیم خوشتراش از هنرمندان تصویرگر استان در طول برنامه طراحی شد.
شایان ذکر است؛ کاروان هنری روایت حبیب که با برگزاری برنامههای متنوع از 16 آذرماه در استان مازندران در بخشهای مردمی و تخصصی(کارگاه هنری و نقد کتاب) ادامه داشت؛ جمعه شب با برگزاری ویژه برنامه شب خاطره به کار خود پایان داد.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: شهید حاج قاسم سلیمانی فرهنگی هنری روایت حبیب حوزه هنری برنامه ها شب خاطره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۶۹۰۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عهد کردیم خودسانسوری نکنیم
به گزارش قدس آنلاین، این برنامه در هر قسمت، یکی از پروندههای مهم و چالشی کشور را بدون واسطه بررسی میکند. فصل اول بیواسطه در ۲۶قسمت از شبکه یک سیما پخش شد. این برنامه محصول سازمان هنری رسانهای اوج است که روی آنتن شبکه یک سیما میرود. درباره جزئیات بیشتر این برنامه با «محمدعلی صدرینیا» کارگردان و تهیهکننده «بیواسطه» گفتوگو کردیم که میخوانید.
در این فصل سراغ فضاهایی رفتید که پیش از این کمتر دوربینی به آنجا رفته بود، مثل کارخانه اسلحهسازی یا مراکز هستهای. تمایز و ویژگی فصل دوم «بیواسطه» را نسبت به فصل اول چه میدانید؟ تلاش ما در فصل دوم این است فضای رنگارنگی از سوژهها، موضوعات و لوکیشنها را داشته باشیم و مانند فصل اول به دنبال این بودیم دوربین «بیواسطه» سراغ روایتهایی برود که مخاطب، کمتر تصویر و تصوری از آنها دارد. در فصل دوم سراغ موضوعاتی رفتیم که مردم امکان حضور در آن فضاها را ندارند؛ مثلاً در قسمت اول به کارخانه اسلحهسازی پارچین رفتیم که یک مجموعه نظامی با حساسیتهای بالای امنیتی است یا قسمتی دیگر سراغ رئیس سازمان انرژی اتمی رفتیم و به موضوع صنعت هستهای پرداختیم. وارد فضاهایی مثل رآکتورها و خط تولید رادیوداروها شدیم که کمتر دوربینی به آنجا رفته است. همچنین در این فصل سراغ برخی معضلات و مشکلات اجتماعی رفتیم که روایتهای کمتر دیدهشدهای در قاب تلویزیون داشتند؛ مثلاً به بعضی از مناطق محروم سیستان و بلوچستان و یا حاشیه شهر تهران رفتیم که تاکنون روایتهای کمی از آنها روی آنتن دیدهایم.
موضوعاتی مثل صنعت هستهای و توان نظامی، موضوعاتی حساس هستند که کمتر برنامهسازی سراغشان رفته است و به دلیل کمبود روایتهای داخلی در این باره، مردم برای یافتن پاسخ پرسشهایشان به روایتهای غیررسمی و رسانههای خارجی هم رجوع میکردند، چه شد که این ضرورت روایتگری، امروز احساس شد؟ اهمیت و ضرورت این موضوع از سالها پیش مشخص بود اما بستگی داشت که تیمهای برنامهساز با چه نگاهی سراغ این موضوعات بروند و اینکه دستگاهها و بخشهایی که باید پاسخگو باشند چقدر همراهی و همکاری کنند. ما از فصل اول در «بیواسطه» با خودمان عهد کردیم خودسانسوری نداشته باشیم. وقتی سراغ موضوعی میرویم، تا جایی که ممکن است پرسشهای مردم را در آن حوزه بپرسیم. در قسمت اول این فصل که سراغ کارخانه اسلحهسازی و مرکز صادرات دفاعی رفتیم درباره مباحث مرتبط با موشک، پهپاد، توان نظامی و اهمیت آن سؤالات صریحی پرسیدیم. در قسمتی که مرتبط با موضوع هستهای بود مسئله اصلی ما، پرداختن به این پرسش مهم در اذهان عمومی بود که با وجود تحریمهای جدی کشورمان بهخاطر انرژی هستهای، منافع این صنعت چیست و چرا اثراتش را نمیبینیم؟ ما تلاش کردیم سراغ این پرسش برویم و به آن پاسخ بدهیم. ولی ماجرا، سمت دیگری هم دارد که نهادها و مسئولان هستند و بستگی به همراهی و همکاری آنها دارد. خوشبختانه وزارت دفاع و سازمان انرژی اتمی با روی خوش ما را همراهی کردند ولی در مسیر تولید برنامه با دستگاههایی مواجه شدیم که همچنان نگاه سنتی دارند و زمانیکه میفهمند مجری برنامه، محمد دلاوری است یا ممکن است سؤالاتی بپرسد که ضعفها و کمکاریشان عیان شود تمایلی به مشارکت ندارند و ترجیح میدهند با حضور در یک برنامه تلویزیونی خنثی، گزارش عملکرد بدهند، به جای اینکه پاسخگو باشند.
ساخت چنین برنامههایی میتواند مسیر برنامهسازی سیاسی را در رسانه ملی هموار کند؟
امید و تلاش ما همین است. تولید برنامه در استودیو برای ما راحتتر و بیدردسرتر است، چرا که هماهنگی لوکیشنهایی خارج از تهران برای تیم تولید، فرسایشی و سخت است اما فکر میکنیم این شکل از پرداخت به سوژهها و مطالبهگری سبب میشود برنامهسازی سیاسی را یک گام به جلو ببریم.
اگر رسانههای رسمی از زیر بار برنامهسازی سیاسی شانه خالی کنند، رسانههای خارجی و غیررسمی وارد این حوزه میشوند و میدان روایتها از سوی راویان داخلی خالی میشود. همینطور است. معمولاً رسانه ملی تمایل به ساخت برنامههای سیاسی دارد تا مرجعیت رسانهای داشته باشد ولی بخشی از ماجرا به نهادها و دستگاههای مختلف برمیگردد که آنها هم باید این نگاه را داشته باشند. ما در مسیر تولید فصل دوم «بیواسطه» دستگاهها و وزارتخانههایی را داشتیم که با آغوش باز پذیرای ما بودند و ضعفها و قوتهایشان را صادقانه میگفتند اما گارد برخی از دستگاهها و نهادها به روی ما بسته بود و حتی به صورت غیررسمی میگفتند سمت ما نیایید. این ناشی از ضعف عملکردی آن دستگاه یا نگاه دهه شصتی روابط عمومیهایشان به رسانه است. حتی این نگاه وجود دارد که اگر دیده نشوند یا فراموش شوند بهتر از این است که در معرض توجهات رسانهای قرار گیرند.
مرز استقلال رأی در روایتهای «بیواسطه» که سفارشدهنده آن، سازمان اوج و پخشکنندهاش رسانه ملی است تا کجاست؟ «بیواسطه» وقتی موفق خواهد بود که واقعیت ایران امروز را به مخاطبان نشان دهد. این واقعیت، اجزای مختلفی دارد که شامل پیشرفتها، ضعفها، قوتها و کمبودها در حوزههای مختلف میشود. آنجایی مخاطب، ما را باور خواهد کرد که بفهمد واقعیت را به او میگوییم، یعنی هم نیمه پر لیوان را به او نشان میدهیم و هم نیمه خالی را. ما سعی نکردیم دوربین «بیواسطه» را به دوربین تبلیغاتی یکطرفه تبدیل کنیم. هم سراغ پیشرفتها میرویم و هم ضعفها. تلاش ما این است روایتی واقعی از اتفاقات و ماجراها داشته باشیم، چون نقطه مطلوب ما و مخاطبان، همینجاست. ما در عصری زندگی میکنیم که روایتها یکسویه نیستند و اگر درباره موضوعی روایتی داشته باشیم که درست نباشد، روایت دیگری از آن در شبکههای اجتماعی منتشر میشود؛ پس اعتماد مخاطب برایمان مهم است.
گاهی هزینههای اجتماعی که تلویزیون پس از پخش برنامههای سیاسی داده آنچنان سنگین بوده که ترجیح میدهد سراغ اینگونه از برنامهسازی نرود، اما نپرداختن به موضوعات روز در رسانه ملی چه هزینههایی برای جامعه پرسشگر امروز دارد؟ بهنظرم رسانه ملی باید برندهای ماندگار در برنامهسازی سیاسی داشته باشد و این برندها، مقطعی نباشند. اگر قرار است روی افکار عمومی اثرگذار باشد باید تحملش را بالا ببرد تا بتواند برندهایی از برنامههای تلویزیونی سیاسی جدی را خلق کند که مجری معتبر و دارای کاراکتر ویژه داشته باشد. در گام اول، تلویزیون باید در حوزه برنامهسازی سیاسی، برندسازی کرده و سپس آن برند را حفظ کند. ما با موضوعات مختلفی در جامعه مواجه هستیم که در مقاطع مختلف درباره آن، برنامهای ساخته و هر بار برند جدیدی خلق میشود. مثلاً در مقطع انتخابات، یکسری برنامهها روی آنتن میرود که با گاردهای بازتری به موضوعات روز جامعه میپردازد و پس از پایان انتخابات، آن برنامه و پرداخت به آن موضوعات، تمام میشود. مثلاً مسئله حجاب در مقطعی حساسیت بیشتری دارد و در یک بازه زمانی کوتاه، برنامههای گفتوگو محور با رویکردی باز در این باره روی آنتن میرود اما بعد تعطیل میشود. رسانه ملی بابت این برنامهها، هزینههای اجتماعی میدهد در حالیکه اگر برندهایی ثابت با رویکردی مشخص طی سالها ساخته شود و همیشه روی آنتن برود، اعتبار و مخاطب پیدا میکند. در چنین وضعیتی، آن برنامه سیاسی و اجتماعی برند میتواند در موقعیتهای مختلف، موضوعاتش را متناسب با شرایط روز به آن مباحث اختصاص دهد ولی وقتی نگاهها مقطعی شود سبب میشود هر دفعه، برند جدیدی خلق شود و برای جا افتادن و اعتباربخشی آن، هزینه و تلاش مضاعفی صورت گیرد ولی زمانیکه بناست اثرگذار باشد، آن ماجرا تمام شده و برنامه هم تعطیل میشود. این رویکرد، اشتباه است و در این سالها ضربهاش را در مدیریت افکار عمومی خوردیم. کاش برندهای ماندگار برنامه سیاسی را در تلویزیون داشته باشیم و مدیران سازمان، فشارهای بیرونی که به صدا و سیما میآید را تحمل کنند تا این برنامهها استمرار یابند. امیدوارم برنامه «بیواسطه» در یک بازه زمانی طولانی روی آنتن بماند و به یک برنامه مقطعی تبدیل نشود. اگر قرار باشد «بیواسطه» به برنامهای مطالبهگر تبدیل شود که هر بار سراغ پروندههای جدید و جنجالی میرود، مماشات نمیکند و بررسی دقیق و موشکافانه دارد، باید به برندی ثابت تبدیل شود. در صورت استمرار در ساخت و پخش چنین برنامههایی میتوان به اثرگذاری آنها در طولانی مدت امیدوار بود. زهره کهندل